ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Ως Καρκίνο Θυρεοειδούς ορίζουμε την ύπαρξη κακοήθειας που δημιουργείται στα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα. Ο εν λόγω αδένας παράγει ορμόνες που ρυθμίζουν τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση, τη θερμοκρασία του σώματος και το βάρος. Επειδή καθορίζει τόσο σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Όταν τα κύτταρα του αδένα παρουσιάζουν μεταλλάξεις αναπτύσσονται πιο γρήγορα από το φυσιολογικό ρυθμό και παράλληλα δεν πεθαίνουν. Με αυτό τον τρόπο, συσσωρεύεται ένας μεγάλος όγκος κυττάρων και έτσι δημιουργείται ο καρκίνος θυρεοειδούς. Η κακοήθεια που σχηματίζεται μπορεί να κάνει και μετάσταση σε άλλα μέρη του σώματος.
Ο καρκίνος θυρεοειδούς διακρίνεται σε τέσσερις τύπους:
- Το θηλώδες είναι η πιο συνηθισμένη μορφή καρκίνου και προκύπτει από θυλακιώδη κύτταρα. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και να προσβάλλει άτομα ανεξαρτήτως φύλου.
- Το θυλακιώδες προκαλείται συνήθως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και είναι αυτός ένας αρκετά συνηθισμένος τύπος καρκίνου.
- Υπάρχει και το μυελοειδές, ο οποίος δημιουργείται από τα κύτταρα που παράγουν την ορμόνη καλτσιτονίνη. Όταν ανιχνευθούν στο αίμα ενός ασθενή αυξημένα επίπεδα της συγκεκριμένης ορμόνης είναι σοβαρή ένδειξη μυελώδη καρκίνου.
- Ο πιο σπάνιος τύπος είναι το αναπλαστικό καθώς σε αυτή την περίπτωση η κακοήθεια ξεκινά από τα ωοθυλακικά κύτταρα. Αναπτύσσεται ραγδαία και αυτό κάνει την αντιμετώπιση του δύσκολη, σχεδόν αδύνατη.
Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται ο Καρκίνος Θυρεοειδούς;
Στην αρχή τα συμπτώματα δεν είναι έντονα, οπότε ο ασθενής μπορεί να μην αντιληφθεί ότι έχει δημιουργηθεί η εν λόγω κατάσταση. Με την πάροδο του χρόνου όμως, γίνονται όλο και πιο έντονα. Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται είναι:
- Εμφάνιση όζων στον τράχηλο
- Πρήξιμο στους αδένες του λαιμού
- Πόνος στο λαιμό
- Επίμονος βήχας
- Δυσκολία στην κατάποση και την αναπνοή
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι καταστάσεις, όπως ο υποθυρεοειδισμός και ο υπερθυρεοειδισμός, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ενδείξεις για δημιουργία κακοήθειας.
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου του θυρεοειδούς;
Φύλο: Οι γυναίκες αναπτύσσουν καρκίνο του θυρεοειδούς σε μεγαλύτερο ποσοστό έναντι των ανδρών.
Ακτινοβολία: Φαίνεται ότι τα άτομα που έχουν εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας, είναι πιο ευάλωτα απέναντι στον καρκίνο θυρεοειδούς.
Ιστορικό: Άτομα που μπορεί στο οικογενειακό τους περιβάλλον να έχουν εμφανιστεί γενετικά σύνδρομα, όπως το σύνδρομο Cowden ή η πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία.
Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του θυρεοειδούς;
Ο Ενδοκρινολόγος θα προχωρήσει αρχικά σε κλινική εξέταση, εξετάζοντας τον λαιμό του ασθενή, χαμηλά, στο σημείο που βρίσκεται ο θυρεοειδής αδένας. Παράλληλα, θα χρειαστεί ο ασθενής να υποβληθεί σε μια σειρά εξετάσεων. Στις εξετάσεις αυτές, συνήθως περιλαμβάνονται οι ακόλουθες:
- Αιματολογικές εξετάσεις
- Υπερηχογράφημα τραχήλου
- Βιοψία
- Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς
- Αξονική τομογραφία
Ανάλογα με τα αποτελέσματα, θα αποφασίσει τον πιο κατάλληλο τρόπο θεραπείας.
Πως αντιμετωπίζεται ο Καρκίνος Θυρεοειδούς;
Στην περίπτωση που αναπτυχθεί καρκίνος στον θυρεοειδή, η αντιμετώπιση γίνεται μόνο χειρουργικά. Η επέμβαση ονομάζεται ολική θυρεοειδεκτομή και αφορά την αφαίρεση ολόκληρου του αδένα. Σαφώς η επέμβαση γίνεται με ολική αναισθησία, διαρκεί περίπου μια με μιάμιση ώρα και χρειάζεται μόνο μια μέρα νοσηλείας.
Όσον αφορά στην θεραπεία, ίσως χρειάζεται να γίνει και λήψη ραδιενεργού ιωδίου 131, στην περίπτωση που συμπίπτουν κάποιες συνθήκες, οι οποίες είναι:
- Όταν η κακοήθεια είναι πάνω από ένα εκατοστό.
- Όταν είναι παραπάνω από μια κακοήθεις εστίες, ασχέτους μεγέθους.
- Όταν η κακοήθεια ακουμπάει ή διασπά την κάψα του θυροειδούς.
- Όταν υπάρχουν μεταστάσεις.
Είναι πολύ λογικό να αναρωτηθείτε με ποιόν τρόπο καταφέρνει να επιβιώσει ο οργανισμός στην περίπτωση που αφαιρεθεί το όργανο που παράγει όλες αυτές τις απαραίτητες ορμόνες για το σώμα και την διάθεσή μας. Μετά την ολική θυρεοειδεκτομή, ο ασθενής θα πρέπει να λαμβάνει καθημερινά ένα χάπι με τις απαραίτητες ορμόνες. Το χάπι αυτό, ο ασθενής θα το λαμβάνει όλη την διάρκεια της ζωής του. Πρέπει να λαμβάνεται το πρωί, με άδειο στομάχι, μισή ώρα πριν το πρωινό, προκειμένου να γίνει η απορρόφηση των ουσιών.